Zapisujemy zatem: WniezachAB = Δ(Ek + Ep)AB = ΔEAB. W niezach A B = Δ ( E k + E p) A B = Δ E A B. 8.13. W takim przypadku zasada zachowania energii jest wyrażona w następujący sposób: energia mechaniczna cząsteczki nie ulega zmianie, jeśli siły niezachowawcze, które mogą na nią oddziaływać, wykonują zerową pracę. Ruch drgający to ruch, w którym ciało A/ B/ C. Amplituda drgań to D/ E/ F. A. porusza się po okręgu B. przemieszcza się cyklicznie po tym samym torze C. przemieszcza się na przemian ruchem jednostajnie przyspieszonym i jednostajnie opóźnionym po prostoliniowym torze D. czas jednego pełnego drgania E. liczba drgań w jednostce czasu F Kinematyka - Ruch Po Okręgu - zadanie 2 - Fizyka Dla Każdego - wszystko z fizyki. fala de Broglie'a II postulat Bohra. Największy w Polsce serwis o fizyce! Serwis edukacyjno-hobbystyczny dla każdego. Zadania fizyczne, testy maturalne i odpowiedzi, wzory fizyczne, poradniki, inne. Wybierz test z rozdziału Grawitacja lub podrozdziałów podręcznika Świat fizyki dla Klasa I Liceum. Ruch po okręgu str. 28 - 44. TEST Prawa Keplera STRESZCZENIE. Cel dydaktyczny. W tym podrozdziale nauczysz się: wyjaśniać znaczenie zasady zachowania pędu; prawidłowo oceniać, czy układ jest układem zamkniętym, czy nie; definiować układ, którego pęd jest zachowany; opisywać matematycznie zasadę zachowania pędu dla danego układu; obliczać nieznaną wielkość na podstawie zasady Cel dydaktyczny. w tym podrozdziale nauczysz się: opisywać mechanizm ruchu po orbitach kołowych; znajdować okres i prędkość ruchu satelitów po orbicie; określać, czy ciała oddziałują grawitacyjnie. Księżyc krąży wokół Ziemi. Z kolei Ziemia i inne planety krążą wokół Słońca. Przestrzeń nad naszą atmosferą jest 0tVk5HS. W ruchu po okręgu kierunek wektora prędkości... rozpocznij naukę stale się zmienia. Wektor prędkości jest zawsze skierowany wzdłuż stycznej do okręgu ruchu jednostajnym po okręgu rozpocznij naukę ruch o stałej wartości prędkości ciała po okręgu okres rozpocznij naukę czas trwania jednego pełnego obiegu ciała wokół środka okręgu. Oznaczamy go literą T. Jednostką okresu jest sekunda (s). Częstotliwość f rozpocznij naukę wielkość określająca, ile razy ciało obiegało okrąg w ciągu 1 s. Inaczej mówiąc, częstotliwość to liczba obrotów wykonanych w jednostce czasu. Zatem jeśli ciało wykonało n obrotów w czasie t, to częstotliwość liczymy ze wzoru: f = n/t. Częstotliwość równa jest odwrotności okresu: f = 1/T herc rozpocznij naukę jednostka częstotliwości. 1 H = 1/s Prędkość w ruchu jednostajnym po okręgu obliczamy ze wzoru rozpocznij naukę v = 2πr/T siła dośrodkowa rozpocznij naukę Siła, która powoduje ruch ciała po okręgu i jest skierowana do środka tego okręgu. Wartość siły dośrodkowej działającej na ciało o masie m poruszające się po okręgu o promieniu r z prędkością v obliczamy ze wzoru: Fd = mv2/r Funkcję siły dośrodkowej mogą pełnić... rozpocznij naukę różne siły, np. siła tarcia, siła elektryczna, siła grawitacji. Prawo powszechnego ciążenia rozpocznij naukę Każde dwa ciała przyciągają się siłą grawitacji. Wartość tej siły jest tym większa, im większa jest masa ciał i im bliżej siebie się one znajdują. Siłę grawitacji obliczamy ze wzoru: F = G(m1m2/r2) Siła grawitacji pełni funkcję... rozpocznij naukę siły dośrodkowej powodującej ruch planet wokół Słońca, a księżyców - wokół planet. Przeciążenie, niedociążenie rozpocznij naukę odczuwane zmiany ciężaru ciała, gdy ruch się odbywa z przyspieszeniem skierowanym w górę lub w dół. Nieważkość w stacji kosmicznej wynika... sile grawitacji rozpocznij naukę nie z braku grawitacji, ale z tego, że satelita „spada" na Ziemię, tak samo jak znajdujące się w nim ciała. Księżyc i sztuczne satelity krążą wokół Ziemi dzięki... Prędkość satelity w odległości R od środka Ziemi obliczamy ze wzoru: rozpocznij naukę v= √(GM/R), gdzie: M - masa Ziemi, G - stała grawitacji. Księżyc rozpocznij naukę odbija on światło słoneczne. Z tego powodu w zależności od położenia względem Ziemi i Słońca jego tarcza może być z Ziemi widoczna w całości, częściowo lub niewidoczna. Cykl faz Księżyca trwa 29,5 dnia. Zaćmienie Słońca obserwujemy, gdy... rozpocznij naukę Księżyc zasłania nam Słońce. Układ Słoneczny składa się... rozpocznij naukę ze Słońca, ośmiu planet i ich księżyców, planet karłowatych oraz drobnych ciał niebieskich. Prawo powszechnego ciążenia Dwie masy punktowe przyciągają się wzajemnie siłą wprost proporcjonalną do iloczynu ich mas, a odwrotnie proporcjonalną do kwadratu ich wzajemnej odległości Siała powszechnej grawitacji jest przyczyną na przykład spadania ciał na Ziemię, ruchu planet wokół Słońca, ruchu satelitów wokół Ziemi, pływów mórz i oceanów Wykres zależności siły grawitacji od odległości F(r) Wyznaczenie masy Ziemi Aby zważyć Ziemię wystarczy zauważyć, że wartość ciężaru ciał umieszczonego na powierzchni Ziemi jest równy wartości oddziaływania grawitacyjnego tego ciała i Ziemi. Przyrównując oba wzory możemy wyznaczyć rachunkowo masę Ziemi. Musimy znać promień Ziemi, przyśpieszenie ziemskie oraz stałą grawitacji. Pierwsze prawo Keplera Każda planeta krąży po orbicie eliptycznej, Słońce znajduje się w jednym z dwóch ognisk elipsy Drugie prawo Keplera Promień wodzący planety, czyli linia łącząca Słońce z planetą, w równych odstępach czasu zakreśla równe pola powierzchni. Z drugiego prawa wynika, że w peryhelium (w pobliżu Słońca), planeta porusza się szybciej niż w aphelium (daleko od Słońca). Trzecie prawo Keplera Stosunek kwadratu okresu obiegu planety wokół Słońca do sześcianu wielkiej półosi jej orbity (czyli największej odległości od Słońca) jest stały dla wszystkich planet Wyprowadzenie trzeciego prawa Keplera Zakładamy, że planeta obiega Słońce po okręgu, a środkiem okręgu jest środek Słońca Pole grawitacyjne- jest to przestrzeń, w której na ciało obdarzone masą działają siły grawitacji. Pole grawitacyjne jest polem wektorowym, ponieważ siła przyciągania działająca w każdym jego punkcie ma nie tylko określoną wielkość, ale również i określony kierunek. Linia sił pola- tor, po którym porusza się ciało w polu grawitacyjnym pod działaniem siły przyciągania nosi nazwę linii sił pola. Linie te maja zwrot odpowiadający kierunkowi poruszającego się ciała próbnego. Dla pola grawitacyjnego zwrot linii skierowany jest do źródła pola. Natężenie pola grawitacyjnego w danym punkcie jest to stosunek siły grawitacji działającej na umieszczone w tym punkcie ciało próbne do masy tego ciała. Jest to wielkość wektorowa, kierunek i zwrot wektora natężenia jest zgodny ze zwrotem i kierunkiem siły grawitacyjnej. Przy pomocy tej wielkości można porównywać ze sobą pola grawitacyjne pochodzące od różnych źródeł, ponieważ wielkość ta nie zależy od masy ciał umieszczonego w polu źródła. Wykres zależności natężenia pola grawitacyjnego od odległości Natężenie pola grawitacyjnego a przyspieszenie grawitacyjne- w danym punkcie pola grawitacyjnego wartość jego natężenia odpowiada wartości przyspieszania grawitacyjnego. Obie te wielkości fizyczne dla tego samego źródła pola są sobie równe, co do wartości. Pole grawitacyjne w pobliżu powierzchni Ziemi można przyjąć, że dla niewielkich obszarów przestrzeni w pobliżu Ziemi linie sił pola grawitacyjnego są do siebie równoległe, a jego natężenie jest we wszystkich punktach pola stałe i równe. Pole takie nosi nazwę jednorodnego Praca w polu grawitacyjnym Praca siły zewnętrznej w polu grawitacyjnym nie zależy od kształtu toru, po którym porusza się ciało, a tylko od położenia punktu początkowego i końcowego toru. Wyprowadzenie wzoru na pracę w polu grawitacyjnym Przy wyprowadzeniu wzoru na pracę bierzemy pod uwagę wartość średniej siły wyznaczonej ze wzoru na średnią geometryczną Energia potencjalna w polu grawitacyjnym jest wyrażona wzorem znak minus oznacza, że energia potencjalna ciała jest ujemna w stosunku do nieskończoności, gdzie jest równa zeru. Potencjał pola grawitacyjnego jest to wielkość skalarna przy pomocy, której opisujemy pole grawitacyjne w sensie energetycznym w sposób jednoznaczny. Ponieważ jego wartość nie zależy od masy ciała próbnego umieszczonego w polu źródła. Praca wyrażona potencjałem Powierzchnia ekwipotencjalna to powierzchnia, w której każdy jej punkt ma tą samą wartość potencjału. Pierwsza prędkość kosmiczna to najmniejsza prędkość, jaką należy nadać ciału względem przyciągającego je ciała niebieskiego, aby ciało to poruszało się po zamkniętej orbicie. Ciało staje się wtedy satelitą ciała niebieskiego. Dla Ziemi wynosi ona około 7,9km/s Wyprowadzenie wzoru na pierwszą prędkość kosmiczną Przyjmujemy, że podczas ruchu orbitalnego po orbicie kołowej siła grawitacji stanowi siłę dośrodkową Druga prędkość kosmiczna II prędkość kosmiczna to prędkość, jaką należy nadać obiektowi, aby opuścił na zawsze dane ciało niebieskie poruszając się dalej ruchem swobodnym. Dal danego ciała niebieskiego jest pierwiastek z dwóch razy większa od pierwszej prędkości kosmicznej. Dla Ziemi wynosi ona około 11,2km/s Wyprowadzenie wzoru na drugą prędkość kosmiczną Wyznaczamy ją porównując energię obiektu znajdującego się na powierzchni oraz w nieskończoności. Energia w nieskończoności równa jest zeru, zatem na powierzchni sumaryczna energia też musi się równać zeru. Polityka PrywatnościInformacja:Drogi Internauto! Aby móc dostarczać Ci coraz lepsze materiały redakcyjne i usługi, potrzebujemy Twojej zgody na dopasowanie treści marketingowych do Twojego zachowania. Dzięki tej zgodzie możemy utrzymywać nasze cookies w celach funkcjonalnych, aby ułatwić użytkownikom korzystanie z witryny oraz w celu tworzenia anonimowych statystyk serwisu. Potrzebujemy Twojej zgody na ich używanie oraz zapisanie w pamięci udzielić nam zgody na profilowanie, cookies i remarketing musisz mieć ukończone 16 lat. Brak zgody nie ograniczy w żaden sposób treści naszego serwisu. Udzieloną nam zgodę w każdej chwili możesz wycofać w Polityce dbamy o Twoją prywatność. Nie zwiększamy zakresu naszych ZGODYZGODA Przejdź do listy zasobów. sprawdzanie wiedzy Opis: Liczba zadań: 10 Liczba punktów: 23 Liczba grup: 2 Szacowany czas: 26min Autor: Nowa Era Filtry: testy Poziom: Klasa 1 Źródło zadań: 2. Ruch po okręgu i grawitacja 11. Ruch po okręgu 12. Siła dośrodkowa 13. Obliczanie siły dośrodkowej 14. Grawitacja 15. Siła grawitacji jako siła dośrodkowa 16. Ruch satelitów 17. Ciężar i nieważkość 18. Księżyc – towarzysz Ziemi 19. Układ Słoneczny Zaktualizowany: 2021-10-21 Test z fizyki Poruszanie się planet Ruch po okręgu Prawo powszechnej grawitacji Prawa Keplera Prędkości kosmiczne Przeciążenie, niedociążenie, nieważkość. Test z fizyki skonstruowany w oparciu o podręcznik Świat Fizyki Ilość pytań: 39 Rozwiązywany: 45478 razy Pobierz PDF Fiszki Powtórzenie Nauka Rozwiąż test O ruchu jednostajnym po okręgu mówimy wówczas, gdy ciało porusza się po okręgu lub łuku okręgu ze stałą wartością bezwzględną prędkości. Wyrażenie bezwzględna wartość prędkości jest tu bardzo istotne, ponieważ w ruchu jednostajnym po okręgu kierunek wektora prędkości $\vec{V}$ ciała ulega ciągłej zmianie i wynosi +V albo –V. Ciągła zmiana kierunku prędkości ciała powoduje, że ruch jednostajny po okręgu, pomimo stałej bezwzględnej wartości prędkości ciała, jest ruchem przyspieszonym. Przyspieszenie dośrodkowe Zwróć uwagę (rysunek poniżej), że wektor prędkości $\vec{V}$ jest zawsze styczny do okręgu i zwrócony w kierunku ruchu ciała. Wektor przyspieszenia $\vec{a}$ jest, z kolei, zawsze skierowany, wzdłuż promienia okręgu r, ku jego środkowi. Takie ułożenie wektora przyspieszenia powoduje, że przyspieszenie w ruchu jednostajnym po okręgu nosi nazwę przyspieszenia dośrodkowego. Wzór pozwalający obliczyć wartość tego przyspieszenia przedstawia się następująco: $$a = \frac{V^2}{r}$$ gdzie: V – moduł (wartość bezwględna) prędkości ciała, r – promień okręgu, po którym porusza się ciało. Przykład ruchu jednostajnego po okręgu. Ciało o masie m obraca się zgodnie z kierunkiem ruchu wskazówek zegara. Na rysunku zaznaczono cztery różne położenia ciała i odpowiadające im wektory prędkości $\vec{V}$ oraz przyspieszenia $\vec{a}$. Zauważ, że wektory prędkości oraz przyspieszenia mają jednakowe długości (stała wartość V i a ) oraz zmieniające się w sposób ciągły kierunki. Wektor prędkości jest zawsze styczny do toru ciała, z kolei wektor przyspieszenia jest zawsze skierowany do środka okręgu. Siła dośrodkowa Zgodnie z drugą zasadą dynamiki Newtona źródłem przyspieszenia jest siła działająca na ciało, w związku z czym przyspieszenie dośrodkowe ciała jest skutkiem oddziaływania na nie siły dośrodkowej skierowanej, podobnie jak przyspieszenie, do środka okręgu lub łuku okręgu. Wartość siły dośrodkowej wynosi: $$F = m \hspace{.05cm} a = m \hspace{.05cm} \frac{V^2}{r}$$ Ponieważ m, V oraz r przyjmują stałą wartość, dlatego też siła dośrodkowa, a więc i przyspieszenie a, także przyjmują stałą wartość. Siła dośrodkowa nie jest żadnym szczególnym rodzajem siły. Termin „siła dośrodkowa” odnosi się tylko i wyłącznie do kierunku oddziaływania siły na ciało. Siłą dośrodkową może być np. siła grawitacji, siła Lorentza lub siła naprężenia linki. Okres ruchu Podczas każdego pełnego obiegu okręgu ciało przebywa drogę $s = 2 \hspace{.05cm} \pi \hspace{.05cm} r$ (droga ta odpowiada obwodowi okręgu). Ponieważ bezwzględna wartość prędkości ciała w ruchu jednostajnym po okręgu nie ulega zmianie, dlatego też czas potrzebny na pokonanie każdego pełnego obiegu jest zawsze taki sam. Okres obiegu T, czyli czas w jakim ciało przebywa jeden pełny obieg okręgu wynosi: $$T = \frac{2 \hspace{.05cm} \pi \hspace{.05cm} r}{V}$$

ruch po okręgu i grawitacja